„Ostatnie lato” Konstantina Simonowa - wybitnego radzieckiego pisarza, poety i dramaturga - to trzecia (po „Żywych i martwych” oraz „Nikt nie rodzi się żołnierzem”) powieść wielkiego cyklu wojennego. Simonow mocno akcentuje zmiany, jakie w ostatniej fazie wojny zaszły w psychice zarówno żołnierzy, jak i dowódców. Los człowieka na tle wielkich wojennych wydarzeń, jego osobiste przeżycia, wzloty, upadki, załamania i ambicje - oto główny problem skupiający uwagę autora. Na froncie poza walką, poza sukcesami i porażkami toczy się również życie, ludzie podlegają tym samym prawom, rodzą się przyjaźnie, powstają konflikty, miłość jest tylko trudniejsza, pośpieszna, ale może właśnie - na tle śmierci - tym bogatsza, bardziej gwałtowna...

[Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984]