Kilka minut po lekturze tej, cokolwiek by powiedzieć, wspaniałej książki - mam uczucie, że jest ona tak prawdziwa, jak już niewiele rzeczy na tym świecie.

O czym książka mówi, nie będę szeroko opisywać, przytaczać lub wspominać, bo to trzeba przeczytać. Natomiast chcę stwierdzić, że autorka musi świetnie znać mechanizmy działania ludzkiej psychiki. Męki dorastania i miłości opisała tak, że trudno się oderwać od tych literek, które tak pięknie ułożyła w słowa pełne sensu, a każde zdanie - w szczególności wspomnienia głównego bohatera z tamtego okresu - czyta się jak swoje własne. Cała powieść utrzymana jest w niesłychanym realizmie. Prawdopodobieństwo tamtych wydarzeń jest naprawdę ogromne. Książka do bólu szczera i prawdziwa. Wirtuozeria. Polecam.