Książka ta opowiada dzieje oswajania przez człowieka nieba gwiaździstego: od zamierzchłej przeszłości, odległej o tysiące lat i pozbawionej źródeł pisanych, po początek XX wieku. Mówi o sposobach widzenia nieba przez dawne kultury, także chińską czy wysp Pacyfiku, choć skupia się na historii konstelacji, mających swe korzenie w basenie Morza Śródziemnego oraz krajach Bliskiego Wschodu, w starożytnym Egipcie, Mezopotamii i Grecji. Pokazuje, w jaki sposób odkrycia geograficzne, rozwój astronomii w czasach nowożytnych i... ambicje polityczne wpłynęły na uzupełnienie klasycznych gwiazdozbiorów o nowe konstelacje.

To pierwsze w języku polskim tak obszerne opracowanie historii gwiazdozbiorów zawiera:

* bogaty materiał ikonograficzny;
* katalog 88 gwiazdozbiorów z ich mapkami i historią;
* liczne polonika;
* odwołania do literatury pięknej i astrologicznej.

[Prószyński i S-ka, 2002]