Z obwoluty:

"Czas milczenia" (1962) był debiutem Martín-Santosa na polu literatury pięknej i pozostał jedyną powieścią, jaką zdążył on wydać. W 1966 r., pośmiertnie, ukazał się zbiór krótkich tekstów prozą pt. "Apologos", a w 1974 r. nie dokończona powieść pt. "Tiempo de destrucción" (Czas zniszczenia). "Czas milczenia", początkowo nie dostrzeżony przez krytykę i czytelników, stał się rewelacją po wznowieniu w 1965 roku. Książka zawdzięcza swój sukces z jednej strony przełamaniu "realizmu obiektywnego", kierunku, którego monotonna poetyka panowała niepodzielnie w piśmiennictwie hiszpańskim lat sześćdziesiątych, z drugiej zaś - pojęciu kluczowej problematyki egzystencjonalnej oraz frontalnej i gwałtownej krytyce charakteru hiszpańskiego, istoty "hiszpańskości". Równocześnie powieść jest swego rodzaju epopeją miejską, ukazuje przekrój społeczny stolicy od warstw arystykratyczno-plutokratycznych poczynając, poprzez drobne mieszczaństwo, madrycki półświatek, kończąc na lumpenproletariacie zamieszkującym podmiejski bidonbille. "Czas milczenia", utwór wielopłaszczyznowy, "gęsty" i pełen wewnętrznego napięcia, pomimo swego głębokiego zaangażowania w problemy hiszpańskie niesie liczne treści uniwersalne i stanowi fascynującą lekturę nawet daleko poza granicami ojczyzny Cervantesa.

[Wydawnictwo Literackie, 1978]