Na początek powiem, że trochę czego innego się spodziewałem, szczególnie po przeczytaniu opisu z okładki... ale cóż, tam zawsze jest napisane co innego, niż rzeczywiście można znaleźć w książce.

Może wyjaśnię, dlaczego spodziewałem się czegoś innego. Otóż z tego opisu wnioskowałem, że książka będzie zawierała więcej historii z życia na uczelni artystycznej, sceny, w których będą rozmowy młodych artystów z właścicielami galerii, profesorami itp. Tymczasem mamy opowieść o życiu ludzi, którzy studiują sztukę. O samej treści zaraz parę słów napiszę, teraz przyczepię się do jednej rzeczy. Wydarzenia opisywane są na przemian, tzn. każdy rozdział o innej bohaterce, z tym, że te wydarzenia nie są poukładane chronologicznie. Kilka razy miałem niezły problem czytając jakiś rozdział, w którym jeden z bohaterów coś zrobił, a w następnym opisane były wypadki rozgrywające się... no właśnie, nawet nie wiadomo, ile wcześniej. Zacząłem się zastanawiać, czy ja czegoś nie rozumiem, czy to po prostu tak jest – okazało się, że tak jest. Osobiście wolałbym, żeby były daty przy początkach rozdziałów, ułatwiłoby to orientację, jakie są relacje pomiędzy bohaterami w danym rozdziale (a te zmieniają się jak w kalejdoskopie).

Sama historia jest niczego sobie. Podobały mi się opisy wycieczek do Luwru i innych podobnych wydarzeń oraz opisy malarstwa. Ja sam się na nim nie znam i oka nie mam do obrazów, więc czułem się pewniej, kiedy symbolika była wyjaśniana.

Jak już mówiłem, mamy opisy życia pięciu dziewcząt studiujących na akademiach sztuk pięknych. Widzimy perypetie życiowe i "zawodowe" młodych ludzi. Konieczność pogodzenia wyobrażeń o byciu artystą z szarą i okrutną rzeczywistością współczesnego świata. Uważam jednak, że wątek kontaktu artysta-odbiorca i obecnej hermetyczności sztuki nie został w pełni przedstawiony. Mamy oczywiście przemyślenia jednej z bohaterek na ten temat, mamy Sarę, która nie zna się na malarstwie... ale to są tylko przykłady i nie wiem (albo nie zrozumiałem do końca treści), co autorka dokładnie chce powiedzieć na ten temat i gdzie widzi przyczynę zamknięcia się sztuki.

Bohaterki... są wyraziste, jasno określone. Widać, że Małgosia przemyślała każdą z nich dokładnie. Oczywiście każda jest inna i muszę powiedzieć, że książka rozbudziła we mnie osobisty stosunek do każdej z bohaterek, który zmieniał się wraz z rozwojem opowieści.

Ogólnie uważam książkę za ciekawą, żałuję jedynie, że to, o czym napisano na okładce, czyli wątek artysta-odbiorca, zostało tak słabo (w moim przekonaniu) zaprezentowane.

Polecam wszystkim, czyta się sprawnie, język jest przyjemny, spokojny, dokładny. Mogę mieć tylko zastrzeżenie do kilku literówek.