Od momentu śmierci blisko trzydzieści lat temu, a szczególnie w ciągu ostatnich dziesięciu lat, Marcel Duchamp zaczął być postrzegany jako jeden z najbardziej wpływowych artystów naszego stulecia. Jego rewolucyjne idee przeniknęły wszystkie dziedziny sztuki, a inteligencja obrazoburcy stała się wyzwaniem dla kultury XX wieku. Za największe dzieło Marcela Duchampa uważa się często jego życie, ale aż do ukazania się monumentalnej biografii pióra Calvina Tomkinsa wzajemne zależności między życiem i sztuką artysty nie zostały przedstawione w całej swej złożoności.

Duchamp nigdy nie czynił żadnych wysiłków, by wypromować siebie lub własną sztukę, a osiągnięty rozgłos przywitał z ironicznym rozbawieniem. Chciał oddać sztukę w służbę umysłu i, jak wyjaśnia Tomkins, dążenie to - wspomagane przez użycie języka, jak również optyki, filmu i innych technik metawizualnych, a nade wszystko słynnych ready mades - niepostrzeżenie zachwiało pięćsetletnią tradycją sztuki zachodniej.

[Zysk i S-ka, 2001]