Dla wielu Barcelona to przede wszystkim wyjątkowa architektura Gaudíego. Niewiele jednak wiadomo o tajemniczej postaci ukrywającej się za wirującymi, ożywionymi budynkami inspirującymi surrealistów. We współczesnych tekstach Gaudí paradoksalnie opisywany jest jednocześnie jako zniewieściały dandys (który każe swemu bratu rozbić jego nowe buty), rygorystyczny wegetarianin i gorliwy katolik (mozaika na słynnej łukowatej ławce w Parku Guell została zaprojektowana jako swego rodzaju modlitwa do Dziewicy), rewolucjonista i patriota (zatrzymany podczas prokatalońskich zamieszek w 1873), do głębi ortodoksyjny innowator (członek Sant Llucs, ultrakonserwatywnej organizacji, która wypowiedziała wojnę dekadencji fin-de-siècle'u, zakazując rysowania z natury aktów kobiecych) i jako eremita, który wybrał celibat, gdy odrzuciła go kobieta, którą kochał.

Ekscentryczny i błyskotliwy, Antonio Gaudí był w znacznej mierze produktem swoich czasów i miejsca. Ta biografia przywraca do życia zarówno człowieka, jak i architekta, wbrew zmieniającemu się obrazowi Barcelony i Katalonii, pokazując także coraz większą aktualność architektury Gaudíego w naszych czasach. Książka napisana jest z ogromną sympatią i zrozumieniem dla Gaudíego i jego dzieła, ale także tła kulturowego i politycznego. Biorąc pod uwagę zakres i ambicje, przejrzystość i wrażliwość na czasy i osobowość artysty, to najpełniejsza praca na temat Gaudíego, jaka kiedykolwiek powstała. Gijs van Hensbergen prowadzi nas przez fazy projektów i tworzenia najważniejszych budynków Gaudíego, odsłaniając ich innowacyjność i złożoność. Każda praca rzuca nowe, fascynujące światło na pełną paradoksów osobowość i przekonania Gaudíego. Im bardziej zbliżał się do ortodoksyjnego katolicyzmu, tym więcej radości było w jego budynkach. Im więcej dumał nad zbawiennymi efektami bólu i cierpienia, tym bardziej zbliżał się do stylu uniwersalnego. Z tej biografii wyłania się postać geniusza architektury, którego nieprzeparta ambicja doprowadziła do tego, co niemożliwe - ponownego rozważenia całego dotychczasowego kanonu architektonicznego.

[Zysk i S-ka, 2003]