Użytkownik: epikur 19.09.2010 23:59 napisał(a):
Odpowiedź na: Pierre Michon (1945), okr... | olamanola Treść tak, forma nie. Książki o podobnej tematyce, o zwykłych ludziach zmagających się, przeważnie z mizernym skutkiem, ze swoja szarą rzeczywistością, są dla mnie priorytetową lekturą. Dlatego po przeczytaniu opisu tej książki byłem pełen nadziei na fajną lekturę. Jednak forma książki zdecydowanie mnie powaliła na kolana. Nie mówię, że jest ona nie na miejscu, że nie pasuje do formuły książki. Cały urok tej książki prawdopodobnie zawarty jest właśnie w tej formie. Jednak podczas czytania "Żywotów maluczkich" miałem problemy ze skoncentrowaniem sie na czytaniu i wyłapywaniu sedna fabuły. Przesadnie rozbudowane zdania, duża brawura w posługiwaniu się językiem powodowały, że traciłem wątek. Taka lektura jest raczej nie dla mnie. Kto jednak lubi zabawę słowem, wyrafinowane słownictwo, coś w rodzaju eklektyzmu literackiego i nieszablonową, ale trochę zagmatwaną literaturę- ten będzie zadowolony z tej lektury. Dla mnie za dużo cukru w cukrze. :-)