Użytkownik: McAgnes 08.11.2008 14:20 napisał(a):
Odpowiedź na: Ballinacroagh, małe miast... | olamanola Kto oglądał film "Czekolada" z Juliette Binoche, niewątpliwie będzie miał wrażenie deja vu. Fabuła jest bowiem niezwykle podobna: do małego, sennego miasteczka na wschodzie Irlandii sprowadzają się trzy siostry. Wynajmują starą cukiernię i urządzają tam małą, przytulną knajpkę z potrawami rodem z Iranu (stamtąd pochodzą). Początki są trudne, bo miejscowa społeczność w trudem znosi zmiany w uporządkowanym życiu, a ci, którzy pociągają za sznurki, stawiają sobie za cel wyrugowanie sióstr z miasteczka. One nie rezygnują i powoli podbijają serca i żołądki sąsiadów.

Gdybym na tym skończyła pisać o książce, wyrządziłabym jej krzywdę, bo wcale nie jest miałką bajeczką dla dużych dziewczynek.

To przez siostry, za którymi aż z Iranu ciągnie się smuga cienia. Uciekły stamtąd w pośpiechu, zawirowania polityczne, religijne i osobiste okazały się zbyt silne, by mogły tam zostać. Każda z nich ma ranę w sercu, każda myśli o tym, co tam zostało, ale nie rozmawiają o tym między sobą. Dlatego też oglądamy świat przeszłości oczami każdej z nich oddzielnie. Siłą rzeczy te wizje się różnią - z kawałków (jakby puzzlowych) składamy sobie obraz Iranu, rewolucji, biedy, poniżania...
To tylko tło opowieści, ale dla mnie istotne, bardziej niż to, czy dziewczynom uda się wytrzymać w miasteczku, czy też czeka je kolejna przeprowadzka.

No i jeszcze malutki, acz znaczący szczególik: przed każdym rozdziałem jest zamieszczony przepis na egzotyczne danie, zaczęło się od "dolmie", czyli gołąbków. Troszkę jak greckie dolmadakie, a ja je lubię i nawet umiem robić, toteż przeczytałam przepis ze szczególnym zainteresowaniem. Przepisów na potrawy jest kilka, przy czym każda z nich odgrywa swoją rolę na kartach powieści.

Użytkownik: norge 22.03.2012 14:09 napisał(a):
Odpowiedź na: Kto oglądał film "Cz... | McAgnes "Czekoladą" byłam zauroczona, ale generalnie nie przepadam za tego typu książkami. Mam w planach jeszcze "Smażone zielone pomidory".

"Zupa z granatów" rzeczywiście jest niezła. Egzotyczne smaki, zapachy, barwy, przepisy kulinarne plus pozytywne przesłanie - tak krótko można ją streścić. Lektura łatwa, pogodna i na szczęście całkiem dobrze napisana. Jednak żadnych głębszych wrażeń nie pzostawia. Ot, przeczytać, powyobrażac sobie te wszystkie pyszności i tyle.