Siedzący Byk nade wszystko cenił swą włócznię i tarczę. Obdarzył go nimi ojciec podczas uroczystości upamiętniających przejście syna w szeregi wojowników, po tym, jak w wieku czternastu lat zaliczył swój pierwszy cios. Tarcza, posiadająca uświęconą moc, nosiła wizerunek postaci, która ukazała się we śnie ojcu Siedzącego Byka. Włócznia ozdobiona była paciorkami wykonanymi przez jego matkę.

Włócznia była ulubioną bronią Siedzącego Byka. Jako broń zaczepna symbolizowała jego rolę pośród Siuksów Hunkpapa, począwszy od bitwy pod górą Killdeer w roku 1864 - po rok 1869, kiedy po zawartym dwanaście miesięcy wcześniej traktacie dokonał się wśród Siuksów Lakota podział na Indian agencyjnych i na nie uznających traktatów. W ciągu tych lat Siedzący Byk stał się najsłynniejszym i najbardziej skutecznie działającym wojownikiem Hunkpapów podczas najazdów na białych, a szczególnie na żołnierzy w ich fortach nad górną Missouri.

Tarcza - broń ochronna - symbolizowała rolę Siedzącego Byka od 1869 roku do jego kapitulacji w roku 1881. Jako czołowy przywódca nie uznających traktatu Lakotów bronił swego ludu i ziemi przed najazdem i zagarnianiem jej przez białych. Stał się tarczą Lakotów.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1998]