Na treść książki składają się felietony Czesława Miłosza publikowane pod koniec jego życia w "Tygodniku Powszechnym", dotyczące polecanych przez noblistę lektur - zarówno książek (głównie z dziedziny poezji), jak i wybranych autorów oraz pojedynczych utworów.

Muszę przyznać, że tytuł książki został dobrany bardzo trafnie - jest to prawdziwa spiżarnia poetyckich rarytasów. Poszczególne rozdziały (felietony) napisane są krótko, zwięźle, a przede wszystkim (co jest ich największą zaletą) dotykają najczęściej jednego zagadnienia charakterystycznego lub takiego, które autor uznał z różnych względów za szczególnie ineresujące lub istotne dla "omawianego" utworu. Omawianego oczywiście w cudzysłowie, bo nie sądzę, by te felietoniki można było nazwać recenzjami w ścisłym tego słowa znaczeniu. Są to raczej refleksje autora na wybrany temat. A przy tym często odznaczają się sporą dawką żartobliwej ironii, co w mojej opinii jest ich wcale niebłahą zaletą.

Należy podkreślić, że te felietony dają również sporo do myślenia, jeśli chodzi o dobór lektur naszego nieżyjącego już noblisty oraz sposób ich odczytywania.

Osobiście za największą zaletę tej książki uważam to, iż jest ona, jak to tytuł trafnie wskazuje, prawdziwą spiżarnią, do której można zajrzeć w sytuacji, gdy czytelnik pragnie sięgnąć po naprawdę wartościową pozycję z dziedziny poezji polskiej i zagranicznej. Sama wynotowałam sobie kilka tytułów, które mnie szczególnie zainteresowały i po które zamierzam w najbliższym czasie sięgnąć. A zaznaczam, że bynajmniej nie jestem szczególnie żarliwą miłośniczką poezji.

Jednym słowem, ta książka to prawdziwa uczta dla miłośników poezji i twórczości Czesława Miłosza, a także dla tych, którzy nie przejawiają zbytniego zainteresowania poezją, ale chcieliby sięgnąć po wartościową lekturę.

Polecam z czystym sumieniem!