Na stoliku przy sofie zadzwonił telefon. Castle podniósł słuchawkę i rzucił: „Halo”. Nikt nie odpowiadał. Bezgłośnie policzył do czterech i odłożył słuchawkę, kiedy z drugiej strony przerwano połączenie.
— Nikt się nie odezwał?
— Pewnie pomyłka.
— To się zdarzyło już trzy razy w tym miesiącu. Zawsze wtedy, kiedy byłeś do późna w biurze. Nie uważasz, że to jakiś złodziej sprawdza, czy ktoś jest w domu?
— Nie ma tu czego rabować.
— Pełno teraz tych okropnych historii, kochanie, o mężczyznach w pończochach na głowie. Nienawidzę tej pory po zachodzie słońca, zanim przyjdziesz.
— Dlatego kupiłem ci Bullera. Właśnie, gdzie jest Buller?
— W ogrodzie. Żre trawę. Coś go zdenerwowało. A poza tym wiesz, jaki on ma stosunek do obcych. Skacze na nich z radości.
— Maska z pończochy chyba by mu się nie spodobała.
— Pomyślałby, że ktoś ją założył, żeby się z nim pobawić. Pamiętasz święta? Te papierowe kapelusze...
— Zanim go kupiliśmy, zawsze myślałem, że boksery to ostre psy.
— Bo są ostre. Kotom żyć nie dają.
Drzwi zaskrzypiały i Castle odwrócił się szybko.


---
* Graham Greene, „Czynnik ludzki”, tłum. Adam Pituła, C&T, Toruń 1998, s. 19.