Ta książka ma same zalety. Po pierwsze, ocieka cynizmem najlepszego gatunku, po drugie, odwraca kota ogonem i trzeba być naprawdę odpornym, żeby po przeczytaniu jej nie spojrzeć na świat choć trochę inaczej. Powieść pisana z ironicznie uniesionymi brwiami, uświadamiająca nam absurd naszego istnienia i pragnień. A co najciekawsze, po tej lekturze na pewno nie będziemy już narzekać na małe codzienne problemy i smutną szarą rzeczywistość, a może nawet ją docenimy w obawie przed... szczęściem.