Książka ta, przeznaczona szczególnie dla chłopców uczęszczających do szkół elementarnych, pomiędzy dziewiątym rokiem życia a trzynastym, powinnaby właściwie nosić taki tytuł: "Dzieje roku szkolnego, spisane przez ucznia klasy 3-ciej szkoły municypalnej we Włoszech". Mówiąc wszakże, że książka napisana została przez ucznia klasy 3-ciej, nie chcę utrzymywać, iż utworzył ją tak, jak wydrukowaną została. Uczeń notował sobie odręcznie i jak umiał to, co widział, co czuł, co myślał w szkole i poza szkołą, a ojciec jego, przejrzawszy w końcu roku notatki owe, spisał podług nich te karty, starając się nie zmienić w niczym nie tylko myśli swego syna, ale owszem, zachować o ile można, nawet i jego słowa.

W cztery lata później, będąc już w Gimnazjum, syn odczytał rękopis i dodał do niego to i owo, mając w świeżej pamięci ludzi i zdarzenia. A teraz czytajcie, chłopcy, tę książkę. Mam nadzieję, że zajmie was ona i ku dobremu pobudzi*.


---
* Edmund de Amicis, "Serce. Książka dla chłopców", przeł. Maria Konopnicka, wyd. Gebethner i Wolff, 1945, s. 5.