Lucía Iruna, nie odnosząca większych sukcesów autorka książek dla dzieci, prowadziła ustabilizowane, wręcz nudne życie. Jej małżeństwo z Ramónem stało się jedynie związkiem z przyzwyczajenia. A codzienność nużącą monotonią.

Wszystko uległo zmianie, gdy Ramón w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął w lotniskowej toalecie. Bezradnej i zdezorientowanej Lucíi, która nie potrafi się odnaleźć w takiej sytuacji, przyszli z pomocą jej osiemdziesięcioletni sąsiad Felix oraz dwudziestoletni Adrian.

Wkrótce okazuje się, że Ramón został porwany, a porywacze żądają okupu. Jest to jednak dopiero początek niezwykłych przygód, jakie spotykają naszych bohaterów w świecie przestępców, międzynarodowych afer i korupcji.

Książka jest napisana w całkiem przystępny sposób. W główny wątek autorka zgrabnie wplata historię życia Feliksa, który w młodości był anarchistą. I choć o jego życiu mogłaby powstać osobna książka, rozdziały, które są retrospekcjami wspomnień staruszka, wcale nie kolidują z wydarzeniami w czasie rzeczywistym.

„Córka kanibala” sama w sobie nie zachwyca niczym nadzwyczajnym. Nie zostawia po sobie wątpliwości, które nurtowałyby czytelnika przez kilka następnych tygodni po przeczytaniu. Jest dobrze napisaną powieścią, którą można zabrać ze sobą w podróż, a po powrocie do domu z czystym sumieniem odstawić na półkę.