Wstrząsający debiut powieściowy Kosińskiego, zawierający wątki autobiograficzne, to jedna z najgłośniejszych książek ostatniego półwiecza, która przyniosła autorowi sławę i uznanie.

Utrzymana w konwencji surrealistycznej parabola ludzkiego losu, naturalistyczne studium barbarzyństwa i przemocy, wizja świata wynaturzonego przez wojnę. Jej bohaterem jest mały żydowski chłopiec, który w pierwszych tygodniach II wojny światowej trafia do zapadłej wioski na kresach wschodnich i ściąga na siebie prześladowania prymitywnych, zabobonnych chłopów. Bity i torturowany tuła się po okolicznych lasach i wsiach, będąc świadkiem wciąż nowych okrucieństw i zbrodni. W końcu zło, z którym się styka, staje się jego udziałem.

W latach 60. książce przyczepiono etykietkę "antypolska"; w efekcie pierwsze wydanie w języku ojczystym autora ukazało się dopiero 24 lata po światowej premierze i wcześniejszej publikacji w 20 językach.

[Wydawnictwo Albartos A. Kuryłowicz, 2003]