Powieść ta jest książką magiczną. Jest poezją i muzyką. Opowieścią o miłości i samotności. O ludziach szukających ucieczki przed wrogim światem i o ich odwiecznym marzeniu o nieśmiertelności. Ale i o tym, jak wszystko - drzewa, kościelne wieże, nawet drobne przedmioty materialne - sięga tęsknie wzwyż, pragnie uwolnić się od cielesności, ulecieć w sferę ducha.

Akcja częściowo rozgrywa się w Polsce, ale w Polsce ze snu. Zegarmistrz Pomeranz, matematyk i muzyk, czarodziej w obu tych dziedzinach, mocą muzyki ujarzmia żywioły. Pewnego razu uwalnia się od przyciągania ziemskiego, wznosi się w górę i ucieka z okupowanego przez Niemców kraju. Po wielu peregrynacjach dociera do Ziemi Obiecanej, zapuszcza tam korzenie, ale tutaj też dosięga go wojna. Znowu ucieka, tym razem chroniąc się wraz z żoną w głębi ziemi...

[Muza SA, 1998]