Tomasz Jastrun to przede wszystkim poeta, i ten jego szczególnie emocjonalny stosunek do wszystkiego narzuca ton jego publicystyce. Poruszane przez niego sprawy z pozoru tylko dotyczą ogólnego życia społecznego, które jednak pod jego piórem zmieniają się w bardzo indywidualne problemy. Za każdym razem (w każdym felietonie) znajdujemy coś z osobistych doświadczeń autora. Ten rys pisarstwa Jastruna daje poczucie intymnego obcowania z drugim człowiekiem. A to można cenić i lubić.