Rewolucja Francuska jawi się nam jako jedno z najważnieszych wydarzeń z historii Europy i świata. Na dodatek wydarzenie, do ktorego odnosimy się z sympatią i w zasadzie pełną akceptacją. Bo to i wolność, i równość, i braterstwo, i koniec z tyranią, i zwycięstwo nad absolutyzmem. Jest to efekt wykształcenia historycznego, jakie odbieramy w szkole. Wykształcenia powierzchownego i co tu udawać, niechlujnego. Pełnego przekłamań, zakłamań i uproszczeń.

Książka Jasienicy, jedna z mniej znanych - dla większości, nawet dobrze wykształconych inteligentów, Jasienica to "Polska Paistów" i co najwyżej "Polska Jagiellonów", już nawet nie "Rzeczpospolita Obojga Narodów" - mówi o rewolucji, jaka jest. Pełna tyranii, okrucieństwa, zbrodni i tak naprawdę walki z wolnością.

Powstanie w Wandei, o czym są "Rozważania o wojnie domowej", było epizodem w historii Francji, epizodem, który miał miejsce w czasie Rewolucji Francuskiej, przez co przyćmionym tym przełomowym, powszechnie znanym wydarzeniem. Jasienica pisze o tym epizodzie prawdę. Pisze o 70 000 wieśniaków, którzy broniąc swego prawa do wolności i wyznawanej wiary zostali zarąbani, utopieni, spaleni żywcem, powieszeni i zamordowni jeszcze na dziesiątki innych wyrafinowanych sposobów. I to wszystko pod szczytnymi hasłami Rewolucji Francuskiej: wolność, równość, braterstwo.

Tak naprawdę jest to książka o totalitaryzmie i terrorze, o zbrodni popełnianej w imię wartości wyższych i o zwykłych ludziach, którzy niezależnie od miejsca i czasów są tylko mierzwą historii.

Przerażająca, ale i pasjonująca książka.