Mikaela - tytułowego bohatera powieści poznajemy jako kilkuletniego sierotę przygarniętego przez znachorkę z fińskiego miasta Abo.

Gdy tylko poznała się ona na nieprzeciętnych zdolnościach chłopca, posłała go do zakonu na naukę. Krok ten okazał się słuszny, młodzieniec szybko się uczył, zaś jako cel obrał sobie drogę do księżego celibatu. Tyle że w swej młodzieńczej naiwności zdążył się już zaznajomić z pewną parą, która w Finlandii miała do wypełnienia misję powierzoną im przez duńskiego króla Christiana.

Wraz z Anttim (którego poznał w rodzinnym mieście) opuszczają Finlandię i udają się do Francji na uniwersytet paryski, gdzie młody i zdolny Mikael chce pogłębiać swą wiedzę. Wkrótce uświadamia on sobie, że pociąg do służenia Bogu nie jest u niego aż taki wielki, a jedyne, co go do tego ciągnęło, to dobra doczesne, w które opływali księża. Ta znacząca przemiana sprawia, iż chłopak zmienia swą życiową misję pod wpływem nieoczekiwanych wypadków.

Francja okazuje się tylko krótkim przystankiem w jego życiu, potem podróżuje przez Włochy, Hiszpanię, Niemcy (gdzie poznaje swą pierwszą żonę), bierze udział w wojennej wyprawie na Watykan. Stamtąd wyrusza w podróż morską, podczas której poznaje Giulię. Statek napadają piraci. Pod presją ścięcia głowy przyjmuje nową wiarę i ostatecznie jako niewolnik służy sułtanowi. Wszędzie spotyka ludzi, którzy chcą wykorzystywać jego naiwność. Walczy na kilku wojnach i zawsze stawje po innej stronie. Poznaje miłość, zdradę, kłamstwo, wierność, upokorzenie...

Bujny obraz XVI wiecznej Europy skąpanej w morzu krwi: wojna w Skandynawii, rozłam chrześcijaństwa, Wielka Inkwizycja, wojny Osmanów z niewiernymi.

Czasem aż ciężko odnaleźć się w akcji, a gdyby chcieć tę książkę streścić z pamięci, okazałoby się to niemożliwe. Szkoda tylko, że w tej historycznej powieści jest wiele przekłamań. Niestety, historii całej Europy nie można streścić na tylu stronach, nie korzystając ze skrótów.