Cechą wspólną łączącą większość opowiadań z „Zapachu szkła” jest miejsce akcji - Wrocław. Raz jest to zakopany pod ziemią mistyczny Wrocław, gdzie wędrują ludzie szukający Muru Marzeń i Przewodnika. To tutaj za pomocą maszyny snów dociera dwóch wykładowców z instytutu snu, ale czy to tylko sen, czy też alternatywna rzeczywistość? Dlaczego domy podpalone we śnie płoną w realnym świecie? Innym razem Wrocław jest ogromną twierdzą i rajem zrealizowanym na pustyni. To tutaj napływają wszystkie dostawy z portu w... Poznaniu, to tej trasy bronią najemnicy w "Autobahn nach Poznań", którzy zamierzają cofnąć nieco czas, by doprowadzić Rzeczpospolitą do szczytu potęgi. Zaklęta góra Ślęża we Wrocławiu decyduje o życiu bohatera jednego z innych opowiadań - "Waniliowe plantacje Wrocławia" - czy to możliwe, że żyje on od wieków, ciągle zmieniając tożsamość i... tego nie pamięta? Czy jest w tym jakiś cel? Wrocław jest tu dostosowany do każdej potrzebnej sytuacji i wszystkie opowiadania są niesamowite. W dwóch przypadkach Ziemiański przenosi nas do zupełnie innych miejsc, do skutej lodem krainy przyszłości w "Lodowej opowieści" i zdominowanej przez elektronikę i sztuczną inteligencję Ameryki w "Czasach, które nadejdą". Czy szkło ma zapach? Dzięki Ziemiańskiemu teraz już wiem, że tak!