Główny bohater jest zagubionym w życiu nauczycielem, a jego hobby stanowi coś tak trywialnego, jak zbieranie owadów (autor raczy nas na początku stwierdzeniem, iż jest to hobby właściwe dla gejów, ludzi chorych na kompleks Edypa, chorych psychicznie albo po prostu niedojrzałych). Wybierając się na wyprawę po nowe owady do kolekcji, zostaje on uwięziony pośród wydm, w dole, z którego nie da się wyjść po sypkim piachu i gdzie znajduje się jeden domek, w którym mieszka tytułowa kobieta z wydm. Odtąd niczym niewolnik codziennie musi odkopywać dom, który wspólnie zamieszkują, ponieważ nieustannie zasypuje go piach. Jeśli przestanie kopać, to ludzie, którzy go uwięzili, nie zrzucą mu wody i zginie. Jak poradzi sobie z takimi warunkami? Czy spróbuje uciec?

Sposób opowiedzenia historii przypomina nieodparcie Kafkę. Świetny pomysł i realizacja. Bardzo ciekawe są fragmenty, gdzie autor podaje czytelnikowi rozmaite ciekawostki na temat samego piasku.

Polecam wszystkim.