Książka o dwóch dziewczynkach, wychowanych w różnych środowiskach, o ich poznawaniu się, docieraniu, a w końcu przyjaźni. Wandzia jest rozpieszczoną jedynaczką, mieszka w ładnym domku, ma dużo lalek i innych zabawek, ale jest dziewczynką kapryśną i ciągle znudzoną. Bronia jest sierotą wychowywaną przez krewną, ma jedną szmacianą lalkę, z którą potrafi się ciekawie bawić i zawsze na jej twarzy gości uśmiech. Nagle Bronia musi zamieszkać z Wandzią i jej rodzicami. Spotkanie dziewczynek to zderzenie dwóch różnych światów i postaw: radości mimo wszystko i znudzenia wbrew wszystkiemu.

Mimo nieco archaicznych już dzisiaj treści wychowaczych, mam do tej powieści sentyment, bo "Bułeczka" była pierwszą grubszą książką przeczytaną przeze mnie samodzielnie.