Na wyspie archipelagu Galapagos rozegrał się dramat ludzi cywilizowanych, którzy próbowali uciec od współczesnego życia i zrealizować sen o powrocie do natury. Dramat ten odbił się głośnym echem w prasie całego świata, ponieważ zdarł iluzję z „wysp zaczarowanych”, o których po trosze każdy niemal człowiek współczesny marzy w pewnym okresie życia.

Georges Simenon oparł swoją powieść na prawdziwych wydarzeniach. Wszystkie osoby, począwszy od niemieckiego lekarza i filozofa, który przed wyjazdem na wyspę kazał sobie wyrwać uzębienie, a kończąc na awanturnicy, która ogłosiła się cesarzową wysp Galapagos, mają rysy autentyczne. Autor oświetla zarówno programowe, jak i skryte, wstydliwe pobudki tych niefortunnych osadników, którzy zawlekli na dziewiczą wyspę klątwę swoich ułomności nabytych w świecie cywilizowanym.

[Rój, 1938]