Masz plan: wykształcenie, praca, żona (mąż), dom, rodzina. Typowy schemat współczesnej rodziny. Wszystko piękne, układa się jedno, układa się drugie. Aż tu dowiadujesz się, że powiększa się rodzina. Ale to nie tak miało być! Dziecko nie miało być mongołem! Miało być zdrowe, mądre, piękne. Miało studiować, być szczęśliwe, miało zajść wyżej niż rodzice. A tu figa z makiem…

„Poczwarka” właśnie pokazuje taką tragedię. Rodzi się w takim idealnym, ułożonym małżeństwie dziecko z ciężkim zespołem Downa. Ojciec, Adam, jest zrozpaczony, nie chce tego dziecka, w ogóle go nie akceptuje. Jednak matka postanawia wychować dziecko. Podejmuje ten trud, ale szybko jej życie zmienia się w koszmar. Z mężem żyje w separacji, widują się rzadko, on poświęca się pracy, a nie rodzinie. Małżeństwo zmierza ku przepaści. Tracą przyjaciół, bo chcą ukryć swoją tragedię. Ewa, matka Myszki, zaniedbuje dom, siebie, czasami i dziecko, gdy już naprawdę jest nim zmęczona. Chore dziecko – Poczwarka, Myszka. Żyje w swoim świecie, świecie raju, w świecie Adama i Ewy. A gdzie znajduje się ten świat? Na brudnym, zakurzonym strychu. Spędza tam wiele godzin i dni, a Ewa wtedy może odpocząć, bo ciężar opieki nad Myszką jest naprawdę trudny do zniesienia. A dziewczynka wie, że jej czas się powoli kończy. Wszyscy o tym wiedzą.

Zaskakujące jest zakończenie. Nie jest takie smutne, jak przewiduje pozostała część książki. Jest według mnie pełne nadziei. Na nowe życie…

Terakowska wplotła wątek biblijny. Momentami jest on nużący, ale jego sens jest ważny. Ma nam uprzytomnić, że istnieje grzech, zło, istnieje także coś, co nam zakrywa oczy na dobro, na wartości, które są ważniejsze niż dobra materialne, mimo że mogą totalnie pokrzyżować idealne plany. Pokazuje nam drogę, którą dosyć często gubimy.

Książka jest strasznie refleksyjna, daje dużo do myślenia, można także powiedzieć, że poucza. Mimo iż dużo w niej fikcji, odbiera się ją bardzo naturalnie i realistycznie. Dobra książka dla ludzi, którzy gonią nie wiadomo za czym, gubiąc po drodze ważne wartości. Dobra dla „zatrzymania się” na chwilę w życiu. Polecam.