Każdy z nas słyszał o końcu świata. Że ma przyjść, że wylizie bestia, że siedem pieczęci i wszystkie te srutututu, które mają prowadzić do Armageddonu, czyli ostatecznego starcia dobra ze złem. Niemniej jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że bestia może mieć postać kundelka, Antychryst ma naście lat i jest dość grzecznym chłopcem, a Jeźdźcy przybędą na harleyach. Tak, niestety, ma być i zaprawdę niczym są sensacje spod znaku pana Browna w porównaniu z tym, co odsłania autorska spółka Pratchett/Gaiman, a właściwie Przenikliwe i Trafne Proroctwo Agnes Nutter, któremu pozwolili ujrzeć światło dzienne, a które stało się zaczątkiem wszystkiego... i dobrego, i złego, żeby nie powiedzieć, Dobrego i Złego.

Książka jest skarbnicą purenonsensowych żartów na tematy apokaliptyczne. Pełna jest wariacji, które wywracają do góry nogami wszystko to, na co przygotował nas św. Jan. Dodatkowym atutem (oczywiście dla tych, których nie przeraziła wzmianka o purenonsensie) jest to, że jej strony zaludniają same niebanalne postacie. Dość wymienić anioła-bibliofila czy diabła, który atakuje braci po fachu święconą wodą. Mało tego, obaj kumplują się ze sobą od, bagatela, sześciu tysięcy lat. Te kawałki to pewnie wkład Pratchetta. Z drugiej strony mamy mroczne fragmenty, które wzbudzają w czytelniku niepokój - to pewnie, początkujący wówczas w pisarskim fachu, Gaiman. Całość, mimo moich obaw o spójność pracy spółki autorskiej, dosyć zjadliwa.

Jest oczywiście również to "wewnętrzne »fuj«". W przypadku "Dobrego omenu" są to dialogi Adama i jego paczki, które na siłę spróbowano "udziecinnić", co wyszło kiepsko i nie wiem - autorom czy tłumaczom**. Zresztą do całości tłumaczenia mam zastrzeżenia, które potrafię wyjaśnić tylko tak: czytanie-zgrzytanie, w sporych partiach tekstu. Na szczęście tekstu na tyle dobrego, że... polecam.



---
* Odgłos wydawany przez człowieka, który spodziewał się ujrzeć jedno, a ujrzał zupełnie coś innego.
** Jacek Gałązka, Juliusz Wilczur Garztecki.