Miłości! Co uskrzydlasz serca,
co ofiarowujesz marzeń spełnienia.
Odejdź ode mnie czym prędzej
Ty oczy zasłaniasz
Otumaniasz.
Więzisz ofiarę w kajdanach niewoli.
Zabierasz trzeźwość myślenia.
Miłości! Ofiarodawczyni piękna,
chwilo zapomnienia.
Ciebie miliony istot pożąda,
Lecz nie każdy wie ile cierpienia rozdajesz.
Odejdź ode mnie.
Boję się już Ciebie…
Skosztowałam Twej goryczy,
Opium jest słodsze i milsze,
Bo jest chwilowe, łatwe do zapomnienia.
Lecz Ty drzemiąc tkwisz głęboko
A korzenie Twe tworzą blizny.
Ciebie się nie da zapomnieć.
Ty jesteś niezniszczalna,
A Twe działanie
W czarną rozpacz wprawia.

Miłości, co uskrzydlasz serca
Przyjdź do mnie,
Ale już nie odchodź
Trzaskając drzwiami.

[moja tfóurczość własna]