Biografia autorstwa wybitnego i kontrowersyjnego krytyka Roberta Hughesa to fascynująca opowieść o jednej z najciekawszych, a zarazem najbardziej enigmatycznych postaci w historii sztuki. Opowieść o życiu i tworzeniu, miłości i szaleństwie, o niemocy i śmierci – napisana żywym, odważnym językiem.

Hughes stworzył genialne połączenie. Opierając się na bardzo skąpych historycznych źródłach, przedstawił najnowszy stan badań nad życiem Goi, łącząc to z opisem i analizą obrazów. Wnikliwa interpretacja dzieł – odkrywająca niezliczone odniesienia do symboli niejasnych nawet dla wykształconego odbiorcy sztuki – odsłania życie artysty, zakamarki jego osobowości i psychiki. Tworzone przez Goyę portrety arystokratów, grafiki przedstawiające tematy plebejskie, sceny ze szpitali czy okropności wojny stają się osnową opowieści o życiu i drodze twórczej malarza.

Książka Hughesa szeroko opowiada także o życiu społecznym na przełomie XVIII i XIX wieku i jego religijnych uwarunkowaniach, o obyczajach i wielkich tamtego czasu. Poznajemy zaściankową Hiszpanię, rządzoną przez niechętnych wszelkim nowinkom władców z dynastii Burbonów, zdominowaną przez konserwatywny Kościół katolicki i jego Świętą Inkwizycję. W takich warunkach rozwijała się silna kultura plebejska, z jej zabobonami, upodobaniem do prostych rozrywek, przebierankami, seksualizmem i obsesjami tępionymi przez Kościół katolicki. Tu właśnie dojrzewa Goya – jego geniusz rodzi się bez znajomości dzieł wielkich mistrzów europejskich, które poznaje dopiero jako dojrzały człowiek i ukształtowany malarz.

Zachwyca zręczne połączenie faktów historycznych ze współczesnymi komentarzami (nawiązującymi na przykład do filmu i komiksu), ogromne nasycenie ciekawostkami i anegdotami, a jednocześnie niezwykle pogłębione i szerokie spojrzenie na kulturalne i społeczne otoczenie Goi.

[W.A.B., 2006]