Najlepsza powieść francuska roku 2005. Jej symbolicznym spoiwem jest mroczna baśń o ogrze, mitycznym potworze, który zamordował w lesie dwójkę dzieci.

Akcja "Śmiechu ogra" toczy się w Europie na przestrzeni kilkudziesięciu lat – od roku 1941 na Ukrainie (masakra Żydów w Kramaniecku), poprzez lata 60. w Niemczech i w Paryżu, po czasy współczesne. Opowiada o trudnej miłości francuskiego rzeźbiarza Paula i Clary, córki lekarza Wehrmachtu – pary żyjącej współcześnie, lecz zmagającej się z przechodzącym z pokolenia na pokolenie, jak złowieszczy śmiech ogra, przekleństwem przeszłości.

Wielopłaszczyznowa opowieść Pierre’a Péju jest jednocześnie powieścią wojenną, miłosną, jak i filozoficznym dociekaniem natury zła. Autor wydobywa na światło dzienne najskrytsze uwarunkowania ludzkich postępków; wskazuje wagę „nieszczęścia z opóźnionym zapłonem”, które czai się pod powierzchnią rzeczy.

[Sic!, 2006]