Bardzo głęboka opowieść o zawiłościach ludzkich uczuć i motywów (nie ograniczona do relacji dwóch zakochanych w sobie osób), trochę też o wyodrębnianiu się psychiatrii jako nauki medycznej, oraz o tym, kim człowiek człowiekowi, czyli coś z socjologii.

Koniec XIX wieku, obiecujący chirurg z Nowego Jorku przypadkowo zdobywa pewną umiejętność, która zmienia całe jego życie. Po kilku latach zawodowej absencji staje w obliczu niecodziennego przypadku. Zaczyna o zdrowie pacjentki walkę, która przeradza się w mierzenie się z własnymi lękami, porażkami i wadami. Za sprawą niesamowitej dziewczyny lekarz oraz inni bohaterowie uczą się, jak żyć z honorem, jak kochać i szanować innych ludzi i co można zyskać i stracić poprzez bycie dobrym człowiekiem.

Gorąco polecam tę książkę wszystkim, którzy nie boją się zmierzyć ze swoim wnętrzem.