„Nieprzyjaciel Boga” jest drugą z trzech części opowieści o Arturze. Książka moim zdaniem jest bardzo dobra. Historia w niej przedstawiona odbiega znacznie od pojęcia, jakie miałem o Brytanii współczesnej Arturowi. Wszystko, co się wydarzyło, opisywane jest przez uczestnika wydarzeń. I tak możemy przeczytać, że okrągły stół był jedną wielką popijawą i brataniem się rycerstwa, Lancelot okazał się wielkim tchórzem i zdrajcą opętanym chęcią władzy, zaś wyprawa po święty Graal przedstawiona jest jako poszukiwanie pogańskiego kotła druidów. Oto co możemy przeczytać w słowie od autora „Trudno powiedzieć, jakie było źródło tych wszystkich historii, możemy być jednak całkowicie pewni, że średniowieczne opowieści o poszukiwaniu świętego Graala były zaledwie schrystianizowaną wersją dużo starszych mitów o kotle.” Bardzo ciekawie opisana jest też historia Tristana i Izoldy. Jednym słowem cały cykl o Arturze jest przypuszczeniem autora, jak mogły wyglądać prawdziwe jego dzieje. Przypuszczeniem mieszającym mity, legendy i fakty historyczne w jedną wspaniałą całość.