"Wyspy Dobrej Nadziei" (Det gode Hab) Williama Heinesena (ur. 1900 r.), jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy duńskich oraz poety lirycznego, to druga z kolei powieść autora "Czarnego kotła" (Wydawnictwo Poznańskie, 1968), prezentowana polskiemu czytelnikowi.

W interesującej formie diariusza pisanego przez głównego bohatera książki, pastora Piotra Borresena, do przyjaciela i powiernika kreśli Heinesen szeroką panoramę życia na Wyspach Owczych w czasach duńskiego absolutyzmu za panowania Fryderyka III. Całokształt i złożoność w owym czasie stosunków politycznych, społecznych, moralno-obyczajowych, religijnych oraz stosunków gospodarczo-ekonomicznych ukazanych migawkowo na dalekim archipelagu Wysp Owczych poznajemy dzięki bogatej galerii postaci historycznych i fikcyjnych, żywych i barwnych, zróżnicowanych psychologicznie. Widziane są one oczyma narratora powieści, postaci niezwykle bujnej wewnętrznie, choć niewolnej od pewnych czysto ludzkich słabości, pełnej dobrej nadziei i wiary w ludzi oraz triumf sprawiedliwości. Powieść Heinesena o licznych ciekawych wątkach fabularnych, o dialogach zróżnicowanych, pełnych napięć, ukazujących odmienność figur powieściowych, cieszy się ogromnym uznaniem duńskiej krytyki literackiej i uchodzi za wielki sukces artystyczny jej autora.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974]