"(...) wierzyła bowiem, że każdy na swój własny sposób odkrywa to, co musi kochać i kocha"*.

Właściwie tym jednym zdaniem można podsumować to, o czym jest ta książka. O tym, że pewne rzeczy - dobre, złe, neutralne - są nam dane, nie mamy żadnego wpływu na to, czy one są, czy ich nie ma, ale mamy wpływ na to, jak kształtują nasze życie. Książka o tym, że często jakość naszego życia zależy od tego, czy się z pewnymi rzeczami - uwarunkowaniami, faktami, prawdami - pogodzimy, czy też nie. Coś lub ktoś decyduje, że będziemy tacy, a nie inni, a my musimy nie tylko z tym żyć, ale i to w sobie pokochać.

Galeria różnych postaci - i dziwnych, których byśmy się trochę obawiali, a jednocześnie nas one ciekawią, i nijakich, o których czytamy, kiwając z politowaniem głową, a jednocześnie sami się zastanawiamy, czy tacy nie jesteśmy; jasno postawiony problem, przedstawiony w różnych perspektywach - nie można się nie zastanowić, co by było, gdybym to był ja... - trochę love story i średnio udane zakończenie (moim zdaniem, jakby ucięte). Książka ważna, bo odważna (wydana w latach 80., porusza kwestię homoseksualizmu). Ja polecam.



---
* David Leavitt, „Zapomniany język żurawi”, tłum. Marek Fedyszak, wyd. Alfa, 1996, s. 211.