Przeczytałam i żałuję, że tak późno, że dopiero teraz... Są takie książki, które pomimo tego, iż są krótkie tak jak „Oskar i pani Róża”, zapadają głęboko w pamięci. Nie trzeba napisać pięciuset stron, żeby zauroczyć czytelnika. Nie potrzeba setek stron, żeby odkryć prawdę życiową. I właśnie w tej niepozornej książce, jaką jest „Oskar i pani Róża”, odnalazłam wiarę i siłę, a pokazał mi ją nie kto inny, a mały Oskar. Chory na białaczkę chłopiec, któremu pozostało 12 dni życia, nie poddaje się, walczy do końca, a na dodatek pomaga nam wszystkim odnaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania: Czym jest życie? Jak żyć? Każda stronica książki uczy nas doceniać chwilę i akceptować cierpienie, jakie dał nam Bóg. Pokazuje, że dla Życia nie ma innego rozwiązania, niż żyć.