"Od chwili utworzenia »dzielnicy żydowskiej« - pisze we wstępie autor - stałem się nieoczekiwanie jej mieszkańcem, jako właściciel apteki »Pod Orłem« przy placu Zgody 18".

Tadeusz Pankiewicz pracował i mieszkał przez dwa i pół roku w getcie i przeżył wszystkie etapy jego istnienia: od zamknięcia bram i pierwszych szykan, poprzez wysiedlenia, coraz groźniejsze i okrutniej przeprowadzane, aż po zupełną likwidację.

W ciągu tego czasu apteka "Pod Orłem" pełniła - oprócz normalnych swych funkcji, które z czasem coraz bardziej się kurczyły - rolę azylu i punktu kontaktowego dwóch światów: zamkniętej w murach ludności żydowskiej i "wolnej", żyjącej poza nimi; jej personel zaś stał się łącznikiem między tymi dwoma światami.

Tu można było przeczytać ostatnie wiadomości z frontu, zapoznać się z treścią prasy podziemnej, znaleźć schronienie podczas nocnych aresztowań. Tu zostawiano listy i paczki dla osób mieszkających po stronie aryjskiej, jak również odbierano od nich wiadomości i przesyłki.

Ci nieliczni mieszkańcy getta, którzy zdołali przeżyć okrutny czas wojny, zachowali do dziś we wdzięcznej pamięci aptekę "Pod Orłem" i jej właściciela.

[Wydawnictwo Literackie, 1982]