Wymiana listów między dwoma pisarzami, z których każdy był wybitną indywidualnością i reprezentował odmienny temperament artystyczny, należy do najciekawszych zjawisk w literaturze epistolograficznej XX wieku.
W korespondencji tej nie ma zdawkowych duserów; jest ona nie tylko wyrazem potrzeby wzajemnych kontaktów, lecz pojawia się w niej prawdziwa, przyjacielska krytyka. O dziwo, nie ma w niej mowy o aktualnych wydarzeniach artystycznych czy intelektualnych, choć rozmawiają tu ze sobą dwaj sławni i już starzejący się pisarze. Przede wszystkim stanowi ona tło odsłaniające okoliczności życiowe i zestawia własną wizję artystyczną obydwu pisarzy ze sztuką uprawianą przez przyjaciela.

[Wydawnictwo Literackie]