Opowieść niewątpliwie należy do przewrotnych, ponieważ nieustannie pojawiają się tropy, które kompletnie gmatwają drogę dochodzenia do właściwych wniosków, aż po wielu pomyłkach człowiek, poznawszy cały przebieg zdarzeń, wreszcie może powiedzieć, że mniej więcej wie, co tu się stało. Do tego złożona fabuła, mnóstwo zwrotów akcji, a także ciekawi bohaterowie - każdy z nich ma inne zdanie, poglądy, ale jednocześnie jest w wydarzeniach kompletnie zagubiony. Dają się ponieść iluzji, że zaistniałą sprawę należy uznać za przejaw zła istot nadprzyrodzonych i to według nich nie ulega wątpliwości. Bibliotekarz, przyjaciel i współpracownik biskupa nie wierzy ślepo, że mogłoby wchodzić w rachubę podobne twierdzenie, gdyż sam ujrzał coś zupełnie innego i zakochał się w rzekomo obłąkanej dziewczynie. Oczywiście jako duchowny musiałby zrezygnować ze swoich zasad, a także przez kobietę, która miała tak zatrważająca opinię o sobie, sam tracił szacunek w oczach innych. Co się stało potem? Nie powiem, ale jak można domniemywać to, co wybrał musiało skończyć się tragicznie, zwłaszcza zważywszy na pozornie obiektywne przesłanki uznawane przez autorytety. I pomyśleć, że jako główną przyczynę niefortunnych zdarzeń można wymienić jedynie ugryzienie przez wściekłego psa, po którym przecież Sierva Maria nawet nie zachorowała, a jednak to wystarczyło, aby pobudzić czyjąś wyobraźnię i sprawić, że zacznie tworzyć kolejne urojenia, które tak bardzo obciążą potem bohaterkę. Najwyraźniej nigdy nie wiadomo, jak bardzo można kogoś skrzywdzić, wymyślając o nim niestworzone historie. Powieść genialna, bo pokazuje jeszcze inną prawdę, że łatwo można się zmienić tak, aby wizje innych odnośnie do ciebie stały się prawdą. Trochę inaczej o samospełniającej się przepowiedni, w sposób całkiem nowy, pod innym kątem, oryginalnie.

"O miłości i innych demonach" dość lekko się czyta, ale to widocznie wystarczyło, żeby zmusić czytelnika do refleksji, mnie w każdym razie na pewno. Oceniam na sześć!