Brazylijka Heloneida Studart była bezkompromisową i nieugiętą krzewicielką feminizmu, aktywną działaczką polityczną, a przede wszystkim - choć twórczość literacka nigdy nie była jej głównym zajęciem - genialną pisarką.


W rodzinie Nogueira Alencar kobiety nie miały szczęścia. Zanim Maria odkręciła gaz, starannie uszczelniła kuchnię w swoim domu; napisała też bilecik z zaleceniem, by jej osiem pamiętników przekazano siostrzenicy. Teraz Mariana co rano wynosi na taras paczkę zawierającą sekretne zapiski ciotki i zafascynowana wpatruje się w szary papier pokryty stemplami.

Mariana dobiega czterdziestki. Wciąż jest piękna i wzbudza pożądanie. Zbuntowała się - podobnie jak kiedyś Maria - przeciwko rodzinnej tradycji, która skazuje jedną z córek na staropanieństwo, by mogła opiekować się matką. Jej siostra Leonor od dziesięciu lat bezskutecznie stara się o dziecko i pielęgnuje w sobie nienawiść do męża, który podczas nocy poślubnej zakwestionował jej dziewictwo, bo niewystarczająco krwawiła. Gdy pewnego dnia dostaje od zakochanego w niej biedaka buteleczkę z arszenikiem, nie ma najmniejszej wątpliwości, co zrobić z jej zawartością...


Powieść napisana po mistrzowsku, pełna gwałtownych namiętności, niespełnionych marzeń i dziedziczonej z pokolenia na pokolenie nienawiści. Przejmujące studium kobiecego buntu przeciw niesprawiedliwości losu i społecznym ograniczeniom.


"Znakomita pisarka, której książki wyróżniają się nadzwyczajnym pięknem i siłą. Sobie tylko znanymi sposobami łączy wspaniałą wyobraźnię ze świadomym swej wartości zmysłem narracyjnym".
"Le Monde des Livres"

"Absolutna rozkosz czytania".
"Psychologies"

"Fabuła weźmie cię w niewolę, pierwsze zdania oczarują. I tak będzie do ostatniej strony".
lelitteraire.com

"Znakomita autorka, która potrafi rozbudzić w czytelniku zachwyt tak wielki, że nie sposób oderwać się od lektury. »Osiem zeszytów« subtelnie odsłania potworną, mroczną siłę, która skrywa się w kobiecym sercu".
Radio-Canada

"Powieść o niespotykanej elegancji. Heloneida Studart, stylem przypominającym Flauberta i pisarzy brytyjskich, z rozbrajającym opanowaniem, inteligencją i uszczypliwą ironią wyraża ostry protest przeciwko degradacji, której doświadczają brazylijskie kobiety. Książka subtelna i delikatna, a jednocześnie natarczywa i mocna".
"La Savoie"

[W.A.B., 2010]