Książka ta wpadła w moje ręce przypadkiem. Znalazłam ją w domu ciotki i zaczęłam czytać... z nudy. Już po pierwszym zdaniu powieść wciąga, rzuca na odbiorcę urok. Gdyby się dobrze zastanowić i skojarzyć swoje czytelnicze doświadczenia, można zauważyć, że dzieło Moniki Warneńskiej jest utrzymane w podobnym klimacie, co "Jeżycjada" Małgorzaty Musierowicz. Serdecznie polecam wszystkim, którzy pragną dowiedzieć się czegoś o Polsce lat 70. i 80., albo chcą wrócić pamięcią do tamtego okresu.

Główną postacią książki jest Magdalena, nastolatka, wychowywana przez mamę. Magdalena jest świetną humanistką, bierze udział w konkursie polonistycznym, do którego bardzo pilnie się przygotowywuje w tajemnicy przed matką. Chce jej zrobić niespodziankę i... udaje jej się to. Co prawda nie zajmuje pierwszego miejsca, ale uzyskuje jedną z czołowych lokat. Jest to tym większym sukcesem nastoletniej Magdaleny, że w okresie jej przygotowań do olimpiady przedmiotowej do ich (Magdaleny i mamy) małego mieszkania sprowadziła się siostra Magdy wraz z mężem i malutkim dzieckiem. Ciężka sytuacja zmusiła główną bohaterkę do nauki poza domem, najczęściej w czytelni i bibliotece.

We wszystkich momentach towarzyszą jej przyjaciele.