"Wędrówki pamięci" Bułata Okudżawy to urzekająca swoją wrażliwością książka zawierająca wspomnienia poety z jego dzieciństwa. Pisarz wspomina całą swoją rodzinę, zarówno ze strony taty - Gruzina Szaliko, jak i mamy - Ormianki Aschen. Całość zaczyna się bardzo tkliwie, malowniczo w Gruzji, potem akcja przenosi się do Moskwy i kojarzonego z Okudżawą Arbatu, a nawet za Ural, gdzie ojciec Okudżawy jako działacz partyjny zostaje skierowany do pracy.

Co mnie urzekło w tej książce? Wrażliwość i dobroć, jaką czuje się, gdy Bułat (występujący w książce jako Wanwancz) wspomina swoich rodziców i czasy, w jakich im przyszło przeżywać swoją młodość, a jemu - dzieciństwo. Okudżawa nie ocenia, nie rozlicza postawy swoich rodziców, którzy zachłyśnięci ideologią komunizmu zaczynają w nią wierzyć i podporządkowywać jej swoje życie. Patrzy na nich jako dzieci tamtych czasów. Wymownie opisany jest ślub rodziców, oszczędność ich gestów, rozpacz po śmierci Lenina, zwątpienie, czy tak ma wyglądać idealny świat - socjalizm? Moją uwagę skupiły również opisy, w jaki sposób poszczególni bohaterowie odchodzą od jakiejkolwiek religijności, a także w jaki sposób definitywnie wykreśla się ją ze społecznego życia (szkolne nauki, zabawy w okropnych kułaków i popów).

Myślę, że naprawdę warto się nad tą książką pochylić. Sama nie znam wielu piosenek Okudżawy, rosyjski zresztą też znam słabo, ale poetycka wrażliwość i głębsze refleksje nad minionymi czasami na pewno skłaniają do słuchania i dalszego czytania poety.