"Dom dzienny, dom nocny" przeczytałam kilka razy, zawsze z coraz większym zachwytem, zawsze odkrywając coś nowego.

O czym dla mnie jest ta książka? I czemu jest tak ważna? To opowieść o ziemiach "odzyskanych", które, według mnie, są niczyje, opowieść o Nowej Rudzie, mojej Nowej Rudzie. Ta książka jest dlatego właśnie dla mnie tak ważna. Tokarczuk w przejmujący sposób opisuje to, co ja obserwuję, zauważam, a nie potrafię opowiedzieć. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Z książki wyłania nam się Nowa Ruda - Neuerode zapadnięta w dolinę, wiecznie zamglona, jakaś niedopowiedziana i niejasna, siłą wydarta, w której pełno niedokończonych spraw. Nowa Ruda ze swoją czerwoną, gliniastą ziemią, z niemieckimi napisami wyzierającymi spod odpadających tynków.

Tokarczuk jak wspomnienia wplata opowieści o ludziach zasiedlających te tereny po wojnie. Każdy naznaczony piętnem minionych lat próbuje poukładać swój świat na nowo - w cudzych domach, na cudzej ziemi. Tak naprawdę nikt nie jest "stąd", każdy za czymś tęskni. Zbieranina pokaleczonych ludzi, którzy nie są w stanie oswoić tej ziemi, bo to ziemia niczyja.

Książka absolutnie wciągająca, dobita i przejmująca.