I
Zanim napiszę recenzję, która jak się spodziewam, ma wszelkie dane by stać się RECENZJĄ, nie ośmieliłbym się nie objaśnić wpierw W. Miłościom, dlaczego ta właśnie RECENZJA powstanie z tejże książki. Każda historia ma swój początek, większość i koniec posiada, nie zaburzajmy odwiecznego porządku.

II
Pojechałem wiec do miasta K...e, miasta niezbyt szykownego i wartego oglądania, acz odnawianego uporczywie, i zaskoczył mnie śnieg. O którym szerzej napiszę w następnym rozdziale. W tym objaśnić muszę nieważność miasta K...e, z szarości ogólnej miasta, i jego aury, wypływającej. Miasto to mogło się poszczycić domami, kościołami, a nawet placami. Przypuszczalnie przepływała przez nie jakaś rzeka, może kilka, obecnie rzecz jasna zaśnieżonych.

III
Czym jest śnieg? Płatek do płatka niepodobny, dlaczegóż padać musi? Jakaż jest jego natura i czy za każdym razem wpada za kołnierz, roztapia się, mrozi?

IV
Wiedzcie Waszmości, jedyną ulgę w zmrożonym cierpieniu przynoszą niewiasty, jak to swym dziele lat temu dwieście pisał już wielki Porfiriusz. Im zimno zdaje się krzywdy nie czynić, płatki tają się i kryją na liczku czerwonym. Noski urocze zimą, oczęta błyskają. Oczko błękitne, zielone, czarne blondowłose. Każdorazowo było to oko pełne najtkliwszych pytań i najczulszych odpowiedzi.

V
Zapatrzyłem się, po pachwinę w kleistą breję zanurzony i teraz w łożu boleję. Ból w kolanie, sam w sobie jest srogi, jednak gorsze jest wspomnienie kontuzji i konfuzji jakich latem ubiegłym uległem, kiedym to za głęboko wszedł w... Opowiem, pani, w następnych rozdziałach, a teraz powracam do RECENZJI i książki, która to jak wyznaję, cały czas przy łóżku leżała, z miastem K...e niewiele wspólnego posiadając.

VI
Tuszę jednako, iż nie rozczarowała Waszych Wielebności historia wyżej opowiedziana ku wspólnemu ukontentowaniu. Tylko pozornie oddala nas ona od RECENZJI, na miłość boską oświadczam, iż prowadzi do celu, jakim jest RECENZJA, co postaram się wykazać w następnych rozdziałach, powróciwszy z głębin przeszłości.

VII
Miałem już lat sześć, kiedy to tatko mój postanowił, iż odda mnie do przedszkola. Stało się to po długich deliberacjach, matkę mą już od dwóch lat przekonywał, że pora to na wskroś najwyższa. Kiedy już wybrał placówkę odpowiednią, z kwitkiem mnie i tatę odprawiono, do szkoły, i to trzeciej klasy od razu, odsyłając.

VIII
Wtedy też to wynikła sprawa z moim ***********************, sprawa która przez lat wiele miała mi jeszcze zgryzoty dostarczać, w wieku także i dojrzałym. Plotka nie do obalenie, krążyła z ust do ust, że biedny ************ do szczętu.

IX
Istnieją, panie, tysiące postanowień, jak najsumienniej je wypełniam. Pozornie tylko ma opowieść cofa się boczy meandruje,w rzeczywistości RECENZJĘ z mozołem wykreślam, ramy jej nadaję, zakręty cyzeluję, treść wygładzam. Wasze Wielmoże, wybaczcie mą niespieszność, w tomach następnych ją wynagrodzę po stokroć.

---
Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy (Sterne Laurence)