Książkę Párala "Zawód kobieta" polecam wszystkim, ale szczególnie tym, którzy:
- w swej pracy na stanowiskach kierowniczo-dyrektorskich zgnuśnieli i nic już ich szczególnie nie ekscytuje i nie cieszy;
- chcą powrócić myślami i przypomnieć sobie swoje dorastanie, długie samotne spacery o wschodzie i zachodzie słońca, poszukiwania tej ukochanej osoby i pierwsze miłości (nie zawsze właściwe);
- zapomnieli albo nie wiedzą, co to jest zakochanie i drżenie na myśl o spotkaniu z ukochaną osobą.

Książka dzięki:
- fantastycznym opisom realistycznie malującym obrazy w naszej wyobraźni,
- nęcącej i przeskakującej w narracji z bohatera na bohatera fabule,
- błyskotliwemu słownictwu i czeskiemu humorowi
wciąga już od pierwszych stron!

Niczym za sprawą czarodziejskiej różdżki, wraz z przewracanymi i czytanymi kartkami ożywają postaci Soni, Vorlabów, Jakuba Jagra, Macha i wielu, wielu innych bohaterów z małych, sennych czeskich miasteczek.

Czeskie miasteczka Hruszow, Liberec, Usti; zakłady Kotexu; wygłodniali mężczyźni i... Sonia, lat ok. 19. W pierwszej chwili wydawałoby się naiwna, głupia i genetycznie skonstruowana do poddaństwa i bycia wyzyskiwaną. Stopniowo coraz bardziej urokliwa, rozsądna i charyzmatyczna, bo... zakochana. Na jej drodze pojawia się kilku amantów, wśród nich niejaki Maniek... Páral nie daje nam jednak wytchnąć i rozkoszować się słodkim szczęściem Soni i Mańka. Akcja rozwija się wartko i coraz mniej z niej rozumiemy.

Zakończenie bardzo zaskakujące i... zapowiadające drugą część powieści. A ja zamykam książkę z bolącym sercem: "To już koniec bajki???" i wciąż powracającą myślą: "i co dalej może się stać z zakochanym Mańkiem i kochającą Sonią?".

Polecam gorąco. To naprawdę fantastyczna powieść!!!
Ania (= rówieśniczka książki, czyli 30 lat)

PS. Miłośników ckliwych miłosnych powieści ostrzegam - to nie "harlequin"!