Suda i Andżu mieszkają razem w jednym domu w Kalkucie wraz z trzema matkami. Tak naprawdę jednak mają tylko siebie. Uważają się za siostry i pragną zawsze być razem. Niestety życie kryje okrutną tajemnicę. Śmierć ich ojców, która połączyła ich matki, teraz stać się może początkiem ich rozłąki. Trzynaście lat minie jak w bajce, a gdy tajemnica otworzy swoje usta, by wypuścić słowa, pozostanie tylko zwątpienie. Bo jeżeli kocham ciebie dlatego, iż jesteś moją siostrą, to co pozostanie, jeżeli okaże się, iż nasz okłamywano?

Okrutna dorosłość rozdzieli "siostry". Bo przecież poślubione nie mogą już być razem. Każda musi rozpocząć swoje własne życie z mężczyzną, którego nie wybrała przecież na męża...

"Siostra mojego serca" to w rzeczywistości nie tyle historia sióstr, ile opowieść o opowieściach. Historia o mitologiach, magii i demonach, dobrych czarach i czyhającym źle oraz przeszłości umarłych, które oplotło życie bohaterek szczelnym kokonem. To też opowieść o kobietach, które podjęły się trudnej roli bycia matkami dla dwóch dziewczynek. O przekazywaniu wiedzy i nauczaniu najstarszych mądrości. O zwyczajnym życiu, które dla nas jest tak orientalne. Przesiąkniętym olejem sandałowym, pożółconym turmerikiem.

Bohaterki tak różnorodne jednocześnie są jednością. Mimo iż tak naprawdę nawet nie są siostrami. Andżu i Suda. Kolejno autorka ofiaruje im głos, nie zapominając o ich różnorodności, nie wtrącając się w ich opowieści, nie wymuszając stylistycznego ideału. A jednocześnie tak interesująco, a zarazem dobrze i ze smakiem napisanej powieści, ze świecą przysłowiową szukać.

Książka przypomina swą delikatnością "Mistrzynię przypraw". Pomimo iż pierwsza z powieści Chitry Banerjee Divakaruni swą fabułę dzierży w Stanach Zjednoczonych, to jednak wspólną siłą bohaterek - Hindusek - jest podobnie czarowna. Pełna magii Indii i wywodzących się stamtąd kulturowych bogactw, wzruszająca, igrająca z uczuciami czytających, prawdziwie nie do przewidzenia.