Węgry, era breżniewowska: "stary" pisarz mozolnie przygotowuje się do napisania, drugiej w życiu, powieści, która będzie nosić tytuł "Fiasko".

"Wszędzie i nigdzie" w Europie Środkowej, era stalinowska: młody bohater "Fiaska", błąkając się po świecie absurdu, dojrzewa wewnętrznie do napisania swojej pierwszej powieści - pierwszej i zarazem "jedynej możliwej". I tu historia zatacza koło, bowiem "stary" już kiedyś taką powieść napisał...

Tak oto prawdziwym bohaterem "Fiaska" Kertész uczynił swoją wcześniejszą powieść - "Los utracony" - oddającą przeżycia obozowe. Stworzone przez siebie postacie obarczył własnymi doświadczeniami: bólem z powodu odrzucenia maszynopisu przez wydawnictwo, rozczarowaniem, gdy wydana ostatecznie powieść przechodzi bez echa, ale przede wszystkim syzyfową udręką niespełnienia, gorzką świadomością, że nie sposób w pełni przełożyć wspomień i uczuć na słowa. Czy jednak człowieka nie może spotkać los gorszy od losu Syzyfa?

[W.A.B., 2003]