Trochę buntowałem się przeciwko tej książce, pamiętam, że pierwszy raz odłożyłem ją na półkę po kilkudziesięciu stronach. Powód? Bywają fragmenty trudniejsze, upstrzone tęgimi filozoficznymi refleksjami, wymykające się prostym schematom złotych myśli dla ducha. Pewnie odłożyłbym ją ponownie, gdyby nie poczucie humoru i błyskotliwość obu ojców. A może po prostu książka rozkręca się ze strony na stronę?

O. Badeni potrafi rozjaśnić trudne zagadnienie figlarną, zaskakującą odpowiedzią. O. Kłoczowski dzieli się swoją olbrzymią wiedzą z zakresu teologii i filozofii w sposób bardzo przystępny i inspirujący, np. przy refleksji, że dojrzewanie wiary chrześcijańskiej nie polega na pielęgnowaniu przeżyć osobistych, zanurzaniu się w sobie, ale na fascynacji rzeczywistością i spojrzeniu w twarz drugiego człowieka.

Są wątki o freudowskiej podświadomości czy filozofii Simone Weil, ale także o kobietach i humorze świętych. Cały w tym urok!