Powieść opowiada o losach mieszkańców Madrytu, ale również rezydujących w nim obcokrajowców, przeważnie Marokańczyków. Akcja dzieje się w jednej z dzielnic miasta stołecznego, Lavapies, a losy głównych bohaterów (jak wspominam poniżej, jest ich spora garstka, jednak da się wyodrębnić tych najważniejszych) są opisywane z punktu widzenia różnych postaci. Mamy więc szansę obiektywnie ocenić bohaterów, szczególnie że każdy z nich dodaje co chwila coś o sobie. Trudno wyodrębnić główny wątek. Myślę, że autorka chciała pokazać swoich rodaków w różnych perspektywach, dlatego nie dała powieści głównego motywu, który dotyczyłby wszystkich. Choć może jest nim kwestia adaptacji w środowisku hiszpańskim.

Jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich wielbicieli Madrytu, Hiszpanii, studentów iberystyki i oczywiście pasjonatów języka hiszpańskiego.

Może troszkę za dużo bohaterów, bo przez książkę przewija się 121 nazwisk (niektórzy są tylko wspomniani w retrospekcjach). Na szczęście, na końcu powieści jest spis wszystkich postaci z krótkim opisem.

Książka pokazuje, że Hiszpanie wcale nie muszą być takimi miłymi, otwartymi amigos w stosunku do innych nacji. Trochę tak, jakby zdarto im maskę wiecznych optymistów, pozytywnie nastawionych do świata i ludzi.