Jest to historia pokolenia, które nie miało wyboru. Nie oni przecież głosowali na Hitlera, tylko ich rodzice. Chłopcy i dziewczęta, dorastający w latach trzydziestych i na początku lat czterdziestych, zostali zawłaszczeni przez państwo jak żadne pokolenie przed nimi czy po nich. "Ta młodzież - obwieścił Hitler w roku 1938 z nieomal drwiącym podtekstem - nie nauczy się przecież niczego innego, jak tylko myśleć po niemiecku i działać po niemiecku. (...) W wieku dziesięciu lat - mówił dyktator - powinna należeć do Jungvolku, w wieku czternastu do Hitlerjugend, potem do partii i obowiązkowo do Arbeitsdienstu (służba pracy). A po służbie w Wehrmachcie natychmiast weźmiemy ją do SA, SS i tak dalej, i nigdy już nie będzie wolna, przez całe swoje życie".

Rok 1945 był dla tego pokolenia czymś więcej niż tylko totalną klęską. Oznaczał rozpad całego systemu wartości. Dla młodych Niemców nie istniała w 1945 roku przeszłość, do której mogliby się odwołać. Znali wyłącznie narodowy socjalizm i wojnę. Narodowy socjalizm wychował ich dla jej potrzeb. Jedno i drugie nieodwołalnie się skończyło w 1945 roku.

[Świat Książki, 2008]