Michała Witkowskiego znam z jego cotygodniowych felietonów w "Przekroju". Teksty są wynikiem wnikliwej obserwacji otaczającej nas rzeczywistości. Pokazują nam Witkowskiego jako spostrzegawczego, ironicznego, życzliwego komentatora. Czytam je z przyjemnościa, dlatego chętnie sięgnęłam po książkę "Lubiewo" tegoż autora. Tematem książki jest bliski Witkowskiemu świat homoseksualistów, zresztą on sam jest jednym z bohaterów/bohaterek powieści, występuje jako Michaśka Literatka. Książka jest zbiorem historii, przygód opowiadanych przez "cioty", jak nazywa je sam autor. Akcja tych opowiadań toczy się na przestrzeni lat osiemdziesiątych po współczesne.
Witkowski w nieco frywolny sposób, nie przebierając w słowach, opisuje nam świat gejów w czasach PRL-u i po przełomie. Dosadny język, pedalski slang to tylko forma, w książce Witkowskiego poznajemy bohaterów, jakich na darmo szukalibyśmy, rozglądając się wokół siebie. Oni zawsze byli ukryci w swoim hermetycznym świecie. Witkowski lekko uchyla nam drzwi do tego świata i woła: poznajcie ich świat. Jest inny, może dla was czasem szokujący, ale czy możemy udawać, że nie istnieje?
Obecnie poprawnością polityczną jest być tolerancyjnym wobec odmienności, Witkowski takiej tolerancji nas uczy. Myślę, że warto było przeczytać tę książkę, dobrze, że została napisana.


Lubiewo (Witkowski Michał (ur. 1975))