Dwie powieści Aleksandra Bielajewa, rosyjskiego klasyka powieści fantastycznonaukowej.

"Głowa profesora Dowella" mówi o skutkach niezwykłego eksperymentu - ożywiania odciętych ludzkich głów.

Bohaterka powieści zostaje zatrudniona w laboratorium Kerna. Jej praca polega na opiece nad ożywioną głową profesora Dowella, odkrywcy metody, która na to pozwala. Znalazłszy sposób porozumiewania się w tajemnicy z profesorem, odkrywa, że jest on w istocie niewolnikiem Kerna, swego dawnego asystenta, który z jego pomocą rozwija badania, chcąc całą sławę przypisać sobie. Bohaterka, o wrodzonym poczuciu moralności, coraz bardziej buntuje się przeciwko takiemu stanowi rzeczy. Tymczasem w laboratorium przybywa dwóch nowych pacjentów.

Akcja powieści jest dosyć szybka, i łatwo się ją czyta. Nie wyczuwa się wyraźnie ducha czasów, w których się dzieje, przez co można ją dopasować do współczesności. Pomysł przedstawiony w powieści jest nadal futurystyczny i prawdopodobny.

"Ariel" opowiada o chłopcu, sierocie, od wczesnego dzieciństwa uczonym w szkole okultystycznej gdzieś w Indiach. Wysłali go tam jego opiekunowie prawni, zarządzający jego majątkiem, mając nadzieję, że przed uzyskaniem dojrzałości straci rozum. Chłopiec ma silną psychikę i nie poddaje się. Ostatecznie oddają go dwóm badaczom, chcącym sprawić, aby mógł bez żadnych mechanizmów latać. Udaje się im, zaś chłopiec ucieka.